Τι είναι η μολυσματική τέρμινθος;

Η μολυσματική τέρμινθος είναι μια αρκετά συχνή ιογενής λοίμωξη του δέρματος κυρίως των παιδιών, αλλά και των νεαρών ενηλίκων. Ο υπεύθυνος ιός που την προκαλεί ανήκει στην ομάδα των ιών της ευλογιάς (poxviruses).

Πρόκειται για μια μεταδοτική πάθηση η οποία στα παιδιά μεταδίδεται με την άμεση επαφή (δέρμα με δέρμα) και στους ενήλικες κυρίως με τη σεξουαλική επαφή.

Πώς εμφανίζεται η μολυσματική τέρμινθος;

Οι βλάβες της μολυσματικής τερμίνθου εμφανίζονται μετά από 2 εβδομάδες έως και 6 μήνες από την ημέρα της μετάδοσης του ιού, με τη μορφή μικρών ημισφαιρικών και ημιδιάφανων ογκιδίων, διαμέτρου από 1 χιλιοστό έως και 1,5 εκατοστά με κεντρικό ομφαλό. Αν πιεστεί από τα πλάγια ένα από αυτά τα ογκίδια τότε εξέρχεται από το κέντρο του μια λευκοκίτρινη μάζα η οποία αποτελείται από κύτταρα που περιέχουν τον ιό.

Τις περισσότερες φορές οι βλάβες δεν προκαλούν συμπτώματα, μερικές φορές όμως συνοδεύονται από ευαισθησία και κνησμό. Μπορεί επίσης να παρατηρηθούν εκδορές λόγω κνησμού και να καλυφθούν με κρούστες κιτρινοκαφέ αν επιμολυνθούν.

Οι βλάβες εντοπίζονται σε διαφορετική περιοχή του σώματος ανάλογα με την ηλικία του ασθενούς. Στα παιδιά εντοπίζονται κυρίως στο πρόσωπο, στο ανώτερο τμήμα του κορμού και στα άνω και κάτω άκρα. Πολύ συχνά παρατηρείται αυτενοφθαλμισμός, δηλαδή διασπορά των βλαβών γύρω από τα μάτια λόγω ξυσίματος. Η παρουσία βλαβών αποκλειστικά και μόνο στη περιγεννητική περιοχή και στους γλουτούς δημιουργεί υποψία σεξουαλικής κακοποίησης. Στα άτομα με ατοπική δερματίτιδα (έκζεμα) εμφανίζονται στις περιοχές του εκζέματος πολυάριθμες βλάβες μολυσματικής τερμίνθου, λόγω διασποράς του ιού με το ξύσιμο.

Πώς γίνεται η διάγνωση της μολυσματικής τερμίνθου;

Συνήθως η διάγνωση είναι εύκολη για το δερματολόγο και γίνεται με την κλινική εξέταση. Σε ειδικές περιπτώσεις όπου η κλινική εικόνα δεν είναι τυπική γίνεται βιοψία.

Πώς αντιμετωπίζεται η μολυσματική τέρμινθος;

Θεωρητικά, οι βλάβες αυτοπεριορίζονται και υποχωρούν μόνες τους σε 6-9 μήνες. Ωστόσο ο κίνδυνος αυτοενοφθαλμισμού, δηλαδή διασποράς των βλαβών στο ίδιο άτομο όπως και ο αυξημένος κίνδυνος μετάδοσης σε άλλα άτομα, καθιστούν αναγκαία την άμεση καταστροφή τους. Αυτή επιτυγχάνεται με την αφαίρεση των βλαβών με λαβίδα, ή με την καταστροφή τους με κρυοχειρουργική ή με διαθερμοπηξία. Επίσης, τοπικά σκευάσματα, όπως ιμικουϊμόδη, ιώδιο, νιτρικός άργυρος και το τριχλωροξικό οξύ, μπορούν να εφαρμοστούν για την αντιμετώπιση των βλαβών.

Για τον περιορισμό της μετάδοσης του ιού, πρέπει να αποφεύγεται η άμεση σωματική επαφή. Στα παιδιά είναι προτιμότερο οι βλάβες να καλύπτονται από τα ρούχα.

Να κόβονται τα νύχια κοντά, έτσι ώστε να μειώνεται η πιθανότητα διασποράς μέσω του ξυσίματος.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]