Τι είναι;

Πρόκειται για συνηθισμένες, ακίνδυνες, μόνιμες βλάβες της επιδερμίδας, οι οποίες εμφανίζονται σε άνδρες και γυναίκες ηλικίας άνω των 35 ετών. Σπανιότερα, μπορούν να εμφανιστούν σε νεότερες ηλικίες, όπως για παράδειγμα σε γυναίκες κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Πολύ σπάνια εμφανίζονται σε παιδιά.

Πώς εκδηλώνονται;

Πρόκειται για θολωτές, ημισφαιρικές βλάβες, οι οποίες ελαφρώς προεξέχουν από το δέρμα, με ανώμαλη, τραχιά και πολλές φορές εύθρυπτη επιφάνεια. Έχουν σχήμα στρογγυλό ή ακανόνιστο, μέγεθος από 2 χιλιοστά έως και 2 εκατοστά και συχνά συγχωνεύονται μεταξύ τους δημιουργώντας βλάβες μεγαλύτερων διαστάσεων. Το χρώμα τους, αν και συνήθως καφέ, κυμαίνεται από το άσπρο ως και το μαύρο, ωστόσο μια σμηγματορροϊκή υπερκεράτωση μπορεί να παρουσιάζει περισσότερα από ένα χρώματα.

Αναπτύσσονται αργά, πολλές μαζί αλλά και μεμονωμένες. Εντοπίζονται οπουδήποτε στο σώμα, όπως στον κορμό, το πρόσωπο και τα άκρα, εκτός όμως από τις παλάμες και τα πέλματα.

Δε δίνουν συμπτώματα. Ανάλογα όμως με το μέγεθος και την εντόπισή τους, αν βρίσκονται δηλαδή σε σημεία που έρχονται σε επαφή με ρούχα, ή σε θέσεις που υφίστανται τριβή και πίεση, μπορεί να τραυματιστούν, να τριφτούν και τότε να παρουσιάσουν φαγούρα, αιμορραγία, πρήξιμο, πόνο και εμφάνιση κρούστας στην επιφάνεια τους.

Ποιες είναι οι αιτίες εμφάνισης τους;

Τα αίτια της εμφάνισης τους δεν είναι γνωστά.

Ξέρουμε ότι η ανάπτυξη των σμηγματορροϊκών υπερκερατώσεων οφείλεται στον πολλαπλασιασμό ορισμένων κυττάρων της επιδερμίδας και στην αύξηση του πάχους της κεράτινης στιβάδας που είναι το πιο επιφανειακό τμήμα της επιδερμίδας.

Δε μεταδίδονται από άτομο σε άτομο.

Φαίνεται να υπάρχει γενετική προδιάθεση, ειδικότερα για την εμφάνιση πολλαπλών σμηγματορροϊκών υπερκερατώσεων.

Για την εμφάνιση τους παίζει ρόλο η διαδικασία γήρανσης του δέρματος καθώς είναι πιθανό να οφείλονται και στη χρόνια έκθεση στην ηλιακή ακτινοβολία.

Είναι επικίνδυνες;

Αν και οι σμηγματορροϊκές υπερκερατώσεις δεν έχουν τη δυνατότητα να εξαλλαχθούν σε κακοήθεις βλάβες, έχουν σπανίως αναφερθεί περιπτώσεις ανάπτυξης μελανώματος και ακανθοκυτταρικού καρκινώματος πάνω σε έδαφος σμηγματορροικών υπερκερατώσεων.

Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι μερικές φορές το μελάνωμα μπορεί να μοιάζει με σμηγματορροϊκή υπερκεράτωση. Σε αυτή την περίπτωση, ο δερματολόγος θα αφαιρέσει την ύποπτη βλάβη η οποία και θα σταλεί για βιοψία.

Τέλος, υπάρχει μια σπάνια περίπτωση, το σημείο των LesserTrelat όπου μπορεί ξαφνικά να εμφανισθούν ταυτόχρονα πολλές σμηγματορροϊκές υπερκερατώσεις, οι οποίες συνδυάζονται με κακοήθη όγκο εσωτερικών οργάνων, ή με λευχαιμία ή με δερματικό λέμφωμα.

Πότε πρέπει να απευθυνθώ στον δερματολόγο;

Αν μια σμηγματορροϊκή υπερκεράτωση αλλάξει χρώμα, σχήμα, μέγεθος.

Αν εμφανιστεί φαγούρα, πόνος, πρήξιμο, πληγή, αιμορραγία ή καλυφθεί από κρούστα.

Αν εμφανιστούν ξαφνικά και ταυτόχρονα πολλές σμηγματορροϊκές υπερκερατώσεις μαζί.

Πώς γίνεται η διάγνωση;

Η διάγνωση γίνεται με την κλινική εξέταση η οποία συνήθως είναι απλή. Ωστόσο μερικές φορές η κλινική εικόνα δεν είναι ξεκάθαρη και δημιουργεί αμφιβολίες για την τελική διάγνωση. Σε αυτές τις περιπτώσεις η δερματοσκόπηση δίνει επιπλέον πληροφορίες.

Αν ο δερματολόγος κρίνει ότι η βλάβη παρουσιάζει ύποπτα χαρακτηριστικά, τότε πρέπει να προχωρήσει σε χειρουργική αφαίρεση και ιστολογική εξέταση για να αποκλειστεί το ενδεχόμενο κακοήθειας, καθώς όπως έχει περιγραφεί και πιο πάνω, μερικές φορές το μελάνωμα μπορεί να μοιάζει με σμηγματορροϊκή υπερκεράτωση.

Πώς αντιμετωπίζονται;

Οι σμηγματοροϊκές υπερκερατώσεις αφαιρούνται κυρίως για αισθητικούς λόγους ή αν βρίσκονται σε σημεία όπου κινδυνεύουν εύκολα να τραυματιστούν. Συνεπώς, είναι μόνιμες βλάβες όταν δημιουργούνται, μένουν και δεν προβλέπεται να απομακρυνθούν από μόνες τους με τον χρόνο. Ακόμα και αν μια «πέσει» από μόνη της, το πιθανότερο είναι με τον καιρό να ξαναδημιουργηθεί. Γι αυτόν τον λόγο, καλό θα είναι οι ασθενείς να μην επιχειρούν να τις αφαιρέσουν (τρίψουν, ξύσουν) μόνοι τους, γιατί έτσι αυξάνεται η πιθανότητα να προκαλέσουν φλεγμονή και μόλυνση.

Οι κυριότερες μέθοδοι αφαίρεσης είναι:

Η κρυοχειρουργική, κρυοθεραπεία με υγρό άζωτο, παγώνει την βλάβη η οποία εν συνεχεία αποβάλλεται.

Η ηλεκτροχειρουργική ή διαθερμοπηξία, καυτηριάζει την υπερκεράτωση.

Η θεραπεία με laser CO2.

Χειρουργική αφαίρεση και ακόλουθη βιοψία για τις ύποπτες βλάβες.

Η χειρουργική αφαίρεση και ακόλουθη ιστολογική εξέταση. Αυτή η μέθοδος επιλέγεται αν η σμηγματορροϊκή υπερκεράτωση παρουσιάζει ύποπτα χαρακτηριστικά.

Κοινοποίηση: