Τι είναι τα θηλώματα;

Τα θηλώματα είναι καλοήθη ογκίδια του δέρματος, αγνώστου αιτιολογίας. Εμφανίζονται ως μικρά μαλακά εξογκώματα, στρογγυλά, ή με μορφή ασκού που κρέμονται από το δέρμα με μίσχο ή χωρίς. Έχουν χρώμα σαν αυτό του δέρματος ή όλων των αποχρώσεων του καφέ. Ορισμένοι τα ονομάζουν κρεατοελιές αλλά δεν πρέπει να συγχέονται με τους σπίλους (ελιές). Συνήθως εμφανίζονται σε άτομα άνω των 30 ετών και υπολογίζεται ότι τουλάχιστον το 25% των ενηλίκων έχουν από μια έστω τέτοια βλάβη.

Τι συμπτώματα προκαλούν;

Τα θηλώματα εντοπίζονται συνήθως στις μασχάλες και στο λαιμό. Μπορεί όμως να τα δούμε και στα βλέφαρα ή ακόμη και σε άλλες πτυχές όπως κάτω από το στήθος και τη βουβωνική χώρα (περιγεννητική περιοχή). Συνήθως δε δίνουν συμπτώματα, εκτός και αν ο ασθενής τα πειράξει. Όταν είναι μικρά τα αισθανόμαστε μόνο με την αφή. Αναλόγως τη θέση τους, μπορεί ακουμπώντας σε κοσμήματα και ρουχισμό να προκληθεί ο ερεθισμός τους με συνακόλουθο οίδημα, φλεγμονή και αίσθηση πόνου. Επίσης η συστροφή τους μπορεί να προκαλέσει θρόμβωση των βλαβών και έντονη φλεγμονή. Σε αυτές τις περιπτώσεις είναι πιθανό να γίνει απαραίτητη η χρήση τοπικού ή συστηματικού αντιβιοτικού

Ποιοι παράγοντες προδιαθέτουν για την εμφάνιση των θηλωμάτων.

Κληρονομικότητα.

Συχνά παρατηρούνται μέσα στην ίδια οικογένεια περισσότερα από ένα άτομα με πολλά θηλώματα. Tο είδος της κληρονομικότητας όμως δεν έχει διευκρινιστεί.

Σωματικό βάρος.

Τα θηλώματα εμφανίζονται συχνότερα σε παχύσαρκα άτομα. Τα παχύσαρκα άτομα ιδρώνουν περισσότερο, έχουν περισσότερες πτυχές με αποτέλεσμα να ευνοείται η ανάπτυξη των θηλωμάτων. Έχει παρατηρηθεί ότι χάνοντας βάρος σταματούν να εμφανίζονται καινούριες βλάβες και οι προϋπάρχουσες μειώνονται σε μέγεθος.

Εγκυμοσύνη. 

Συχνά, τα θηλώματα πρωτοεμφανίζονται ή πολλαπλασιάζονται κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης και αυτό οφείλεται τόσο σε ορμονικούς παράγοντες όσο και στην αύξηση του σωματικού βάρους. Μετά το τέλος της εγκυμοσύνης οι βλάβες συνήθως μειώνονται από μόνες τους σε μέγεθος και αριθμό.

Ενδοκρινοπάθειες και άλλες παθήσεις.

Υπάρχουν λίγες αναφορές συσχετισμού θηλωμάτων σε άτομα με διαβήτη, πολύποδες του παχέως εντέρου και ακρομεγαλία.

Τραυματισμοί του δέρματος

Οι μικροτραυματισμοί, είναι συχνά υπεύθυνοι για την εξάπλωση των θηλωμάτων στα άτομα που έχουν ήδη θηλώματα. Το τρίψιμο με σφουγγάρι κατά τη διάρκεια του μπάνιου είναι επίσης μια αιτία πολλαπλασιασμού. Το ξύρισμα μιας περιοχής με θηλώματα μπορεί να αποκεφαλίσει βλάβες και να τις μεταφέρει στις γειτονικές περιοχές όπου περνά το ξυράφι. Επιπροσθέτως, οι αλυσίδες στο λαιμό είναι δυνατό να προκαλέσουν μικροτραυματισμούς και κατά συνέπεια την εξάπλωση των θηλωμάτων.

Πώς αντιμετωπίζονται τα θηλώματα.

Καταρχάς είναι απαραίτητο να τονισθεί ότι τα θηλώματα είναι καλοήθεις βλάβες. Χωρίς θεραπεία επιμένουν εφ’ όρου ζωής, ενώ τις περισσότερες φορές μεγαλώνουν και πολλαπλασιάζονται. Έτσι, για καθαρά αισθητικούς λόγους, αφαιρούμε τα θηλώματα με τους ακόλουθους τρόπους:

• Hλεκτροχειρουργική (Διαθερμία), πραγματοποιείται με τοπική αναισθησία και τα θηλώματα απομακρύνονται συνήθως χωρίς να μείνουν σημάδια.
• Χειρουργική αφαίρεση, γίνεται επίσης με τοπική αναισθησία χρησιμοποιώντας χειρουργικό ψαλίδι και ακολουθεί αιμόσταση με ηλεκτροκαυτηρίαση.
• Κρυοθεραπεία, είναι μια από τις παλαιότερες και γνωστότερες μεθόδους η οποία γίνεται με υγρό άζωτο. Το υγρό άζωτο ψεκάζεται, μέσω ειδικής φιάλης στα θηλώματα, και τα ψύχει. Η ψύξη η οποία φθάνει περίπου στους -196°C έχει ως αποτέλεσμα τα θηλώματα να συρρικνώνονται, να νεκρώνονται και να πέφτουν. Το μειονέκτημα αυτής της μεθόδου είναι ότι τα θηλώματα δεν εξαφανίζονται αμέσως αλλά μετά από λίγες ημέρες. Επίσης είναι μια μέθοδος η οποία συχνά αφήνει σημάδια γιατί εκτός από το θήλωμα καταστρέφει και τους γύρω ιστούς.
• Με χειρουργικό laser CO2. Η δέσμη του laser προκαλεί καταστροφή των θηλωμάτων μέσω εξάχνωσης